Moda powszechna

Czynność tą wykonywała pani zwana kawiarką, która sprowadzała natomiast gotowała ziarenka kawy. Podawanie kawy stanowiło całkowity rytuał. Kawę podawano w blaszanych imbrykach, na tacach malowanych w kwiaty, wraz z małym garnuszkiem, w którym znajdowała się śmietanka. Kawę pito z filiżanek z saskiej porcelany. Kolejnym zwyczajem było wielkie zamiłowanie szlachty do polowań, które wynikało spośród przywiązania aż do ziemi, lasów i przygody. Polowania dotychczasowy wielkim wydarzeniem zaś przygotowania broni i koni nieprzerwany nuże odkąd dnia poprzedniego. Samo polowanie zaczynało się o wschodzie słońca a kończyło się o zachodzie. Najdoskonalszym polowaniem było łowiectwo na grubego kamagra zwierza, jelenia bądź niedźwiedzia, ponieważ szlachtę interesowały na to samo zwierzęta posiadające kły czy też poroże, na resztę zwierząt mogła urządzać wyścigi służba. Polowania kończyły się ucztą pod ręką ognisku. Innym zwyczajem było grzybobranie, spośród którym wiązał się obcy ubiór. Zakładali oni płócienne opończe (obszerne płaszcze bez rękawów zaś bez pelerynki, spośród kapturem), którymi osłaniali z wierzchu kontusze, zaś na głowy wkładali słomiane kapelusze. Grzybów w tamtych lasach było poniżej dostatkiem, i najchętniej zbierano koźlarze, borowiki zaś rydze. Następnym nieodłącznym elementem świata szlacheckiego dawny zajazdy, wynikające ze skłonności aż do samosądów zaś kłótliwości. Szlachta zbierała armia zaś sama wydawała wyrok. Ważną osobą był Woźny, który zanosił anons zajazdu zaś ogłaszał robota ziemi za sprawą organizatora zajazdu. Ciekawym zwyczajem było swatanie młodych. Narzeczeństwo miało starać się o to aby żadnemu z gości niczego nie brakowało. Podawano owszem potrawy polskie. W trakcie uroczystej uczty wznoszono wiwaty na adieu wodzów napoleońskich. Obrządek ten łączył elementy tradycji szlacheckiej tudzież ludowej, skoro zaręczyny odbywały się przy wiejskiej muzyce, zaś wyjątkowo uroczystym tańcem był polonez.